þaþkýn ve suskun
acemiydi yolunu kaybetmiþ yolcu
sabaha az kala
oturdu kýzýlýn eþiklerine
özlemin cesaretiyle sýçrayan
nefesini soðutarak
çekip kýzýlýn ucunu
koyuldu benzerliðin dýþýna
düþünü biliyordu
sýzdý kendine
ürperiþi söyleþirken ruhuyla
iliklerinde geçimsiz sorgular
iç savaþ ganimeti
çocuksu özlemlerin kucaðýnda aðlarken
yitikliktir
inançlý kýrýlýþlarýn söz gürültüleri
her þey sýfýr çoðalýyor
gel yolcu
býrak zamanýn aynasýný
bir terazi bulalým
göçebe gözlerinle
müsaadenizle
sorgulasam kanatsýz deðiþimlerini
ruhunuzun saçlarýnýn
maviliðin yollarý düþmeden yaþamýn enginlerine
bir gün
evrilir dudaklarýnýzýn aþka utancý
.....