sonsuz bir yol bulur
göðsümden gözlerime inen nehirler
her gece üþenmeden
her gece korkmadan
üstüne üstüne yürüdüðüm daðlar
her seher neva makamýnda
býrakýr beni kapýna
kesif bir ölüm kokusuna mukabil
poyrazýnda bile çiçeklenir benim dallarým bilmez misin
telâþa mahal yok
bir nazarýn kâfi
istanbul’un y ý l d ý z l ý tepelerinden
nur yapýp gözlerime güneþin som ýþýklarýný
yarýn öleceðimi söylemeye geldim zaten
sen güllerimle doð yeniden seve seve
ben aþkýn küllerinden
tutmadan hiçbir siyah gölgeyi mes’ul
ölüp gideyim ö z l e m l e r içimde
ve usul usul…
/ mai /