yoksa
yok muydun hiç
hiç olmadýn mý gönlümde...?
kýrýntýlarýný toplamaktan sevap umduðumuz
pötikareli bir sofra tadýndaydý hayat
umudumuzun bittiði yerde.
ve hatta þavký vururdu göðsümüze
karanlýk gecelerde.
hiç tutamamýþtýk ellerinden,
çünkü elleri yoktu hayatýn.
bir telaþ içindeydi; ve,
biz ancak eteklerinden kavrardýk.
derdik hep : " baþka bahara kalsýn... "
her sabah mahmur bir mahurla uyanýrdýk,
ve hüzzam bir hüzündü demlediðimiz
ayrý ocaklarda…
ýsrarla dayanýrýz kapýsýna;
ey hayat !
aþk için gelmiþ
kavga için bilenmiþiz
biz.
aç kapýyý bezirgan baþý !
sözümüz bitmeden
ve dinmeden yürek sýzýmýz,
geri dön/e/meyiz...
bu sahte gülüþlerden
aþk dilenciliðinden
puþt zulasý iþmarlardan
tiksinen.
yine biz...
yine biz…
uzatýp ellerimizi ayný çiçeðe,
bir kez olsun el ele tutuþabilseydik...
ve tutuþturabilseydik bir kez olsun baharý
iþte o vakit;
iyileþtirebilirdik kanayan yaramýzý...
kalsýn býrak eðreti düþler,
hepten yasak…
kaç gece uykusuna satýn aldýðým
mýsralar da,
varsýn olsun benden ýrak.
yoksa zaten yok muydun,
hiç olmamýþ mýydýn?...
düþ müydün...?
düþsen;
karanlýk gecelerde mavi bir ýþýk gibi görünen,
yakar gözyaþým cihaný
gözümden düþsen…
aþk mýydýn yoksa ...?
rahmet mi ...?
bin yýlda bir düþen iklimlere...
- ki nemi kalmýþ toprakta.
öpüyorum þimdilerde sen diye
secdede…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.