sayýsýz rengin içindeydin oysa
seni siyahtan azad ettiðimden bîhaber
kýrýk bir testiden boþalýrcasýna
akýp gittin yüreðimin dehlizlerine
buz gibi
aþk gibiydin
ben seni iþte öyle, su gibi renksiz
þeksiz
senden uzakta
/ y a l n ý z
sevdim
kýyametimi ellerimde taþýmýþým yýllarca
koynumda, semeresini yüreðime yüklediðim semender
her gece sýrlanmýþ bir aþka inkýlâb eder nasýlsa
her gün/ahýma ses veren daðlar kadar
intihar kokar gecenin karanlýk koyaklarý
simsiyah bir gergeftir gözlerine hapsettiðin gök
nazarýn
kýyama durduruyor gökte yýldýzlarý
gözlerimden damlasa yüreðindeki çeliðe
bir damla yaþ
tomurcuk bir gül olup
açmaz mýyým yine de
diken kesiði sýr
g ü l üzgülü dudaklarýnda
daðlar eðildiði an ayaklarýna
tut topraðýn nabzýný
usaresini kustuðum kederlere mukabil
þiir tadýndadýr illâ
kuytularda yeþerttiðim her bir mavi umut
per tutmuþ hadsiz yaralara pir-i mûgandýr
dudaklarýndan içtiðim sükût…
ansýzýn vurulan bir güvercin gibi döne döne
bir katre kýzýlcýk þerbeti gibi þakaklarýma aðarak
ve hüznü al al kefen yapýp gözlerime
sessizce sükûta kanatlanan bir söz maðrurluðunda
kanýyor iki kaþýmýn tam da ortasýndan leyl-i firak
deli bir kýsrak olur þahdamarýmda
ufuk çizgisi nedir bilmeyen
günsüz doðar sayende aþk y ý l d ý z lý tepelerden
mihrin, ölümmüþ özüme
yine de sen ölme
/eriyen bir vaktin kollarýnda/
yerine ben ölmeden…
/ mai /