son vapuru da kaçýran çýðýrtkan
bir martý kadar
telaþtayým
bu akþam
yanaklarýma süzülen damlalarý okþayan imbat
kurþunî kubbeleri sýrlýyor bir yandan
bir yanýlgý bu
bir yansýma sanýrým bütün bunlar
her þafak aþk ile yuduðum saçlarým
akþam akþam
neden bu kadar tarümar
denksiz bir cengin ilk habercisidir
düþer göðe bir bir yýldýzlar
ve sözüm ona
arsýzca sýrnaþýr
uçarý bir ruh olup çýkar
ayýn hüzmeleri
gözbebeklerimi kavrar
hamuþ bir kelebekten âlâ
içli içli bir þiir sýzar damarlarýma ansýzýn
aks-i sevdadýr belki de kimbilir…
ellerimde eriyen zaman
týð topuklarýyla ezip geçiyor yýldýz yokuþu’nu
sýrça saraylar bile artýk görünmez oluyor karanlýktan
önce ýslak bir duvara çarpýp
ardýndan pervasýz bir ýslýða saklanan düþlere inat
kutlamak gerek þimdi
“ ru be ru ”
mavisi yitmiþ simsiyah bir gecenin doðuþunu
songül doðan