yelkovan mý yorgun
akrep mi pervane zamana
azadeyim esrik bir zamandan
kýrk kör düðüm çözdüðümden beri
gecenin esved saçlarýndan
y ý l d ý z l ý tepeler doðurur
þems öldürür bizi
nar yangýný avuçlarýmda
yalnýz gecenin nefesi
tenime deðdikçe titretir
tenime deðdikçe azdýrýr düþleri
doðan gün kan revan
daralýr göðsümün kafesi
vadesi dolmuþ bir aþkýn
boynu bükük bekleyiþine þahitlik eder ancak
birazý kan kýzýl
birazý mavi tepelerin gölgesi
her seher kýyama durur içimde ayný hüzünler
alnýma vurur hicranýn zühresi
ketum bir feracedir yokluðun
lâkin istidadým var
laleler aþkýna
güller aþkýna
‘yâr’ demediðim günler aþkýna
’gel’ deme bana
’gül’ de yeter
yerle yeksan olsun aþkýn eceli
müstesna bir idrak ile
daðýlýr damarlarýma feryat figan
ceste ceste firak
simasý siyah bir kefen misali
eceli susturur sükutun zaten
kalbindedir bilirim yine de
gözlerimin g ü l kabri
/ mai /