Aheste, aheste esiyordu bir rüzgâr Yüzünü dönmüþtü etmiyordu itibar Elinde mendil geliyordu sonbahar Gülücükler solmuþ akýyordu yaþlar
Akþamüstü yaðmurlar dökülüyordu Koca bir aðaç yerinden sökülüyordu Hoþ bir bahardý, ama son baþlýyordu Sabýr taþý taþýyordu o hala susuyordu
Hoþça kal demeden, ardýna bakmadan Bir nokta koymuþtu kimseyi takmadan Bir gönül macerasý, geçiyordu uzaktan Meçhule adým atýyordu hiç aldýrmadan 1974 Mustafa CEYHUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Ceyhun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.