Kan yaðýyor düþlerimin üstüne
gene parsellenmiþ dünyacýk
dev dev cüce adamlarýn elinde
bir köþesi yanýk mektuplar unutulmuþ
imzalý kaðýt parçacýklarý
kocaman mühürlerle
damgalýyorlar dünyayý
ben minicik kar tanesi
karýnca gözlerimi kimse görmüyor
yitiveriyorum çimenler arasýnda
çiçekler dik tutuyor baþýný
dilerse su veriyor bahçývan
gidiþlerinin üstüne otumuþ tarih
insan kanlarýnýn,gidimlerinin
ana düþlerinin
kilitlenip kalýyor diþleri
bir kazýða dönüþüyor insan bedenler
sýnýrlar oluþturmaya çekiyorlar
istedikleri yere
istedikleri yere gidiyorlar
dev dev cüce adamlar
aðýzlarýnda kocaman sakýz gibi gülüþleri
elleriyle yýðýyorlar hendeði
elleriyle yýkýyorlar
elleriyle geçiriyorlar baþlarýna tacý
ben hiç haddi olmayan kar tanesi
koyuluyorum eþek masalý satmaya
gerçek güçlü olan insanlarýn
gözü olmaz taçta tahtta
baþlarýnda taþýrlar kitaplarý
bir lokma bir hýrka
istedikleri yere bakýyorum
odun yýðýný insanlar
en tepelerinde tahtadan
dev dev cüce adamlar
iþiyorlar dünyaya
bu yüzden þiir miir dinlemiyorum
odun olmaktansa
yakýn yüreðinizi
unutulmuþ çiçekleri takýnýn
kimbilir hangi daðýn tohumu
hey dað!
daðð!
14 11 1993
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.