Sen
Bazen
Eski bir gülüþ gibi dudaðýma düþüyorsun
Ben
Bu ufka bakarken
Basireti umutsuz, vuruþlarý zamansýz saatlerle
Masal okuyorum, lal bir susuþla aþklara
Ve sonra sevdanýn içinden geçerken
Çok yavaþ bir el dokunuyor s/onsuzluða
Bir daha hiç gelmeyecek o geçmiþ zamanlý paragraflara
Sessizliðinde dinlenirken
Senin gölgenden
Mor menekþelere aþk tapýnaðýný yankýlýyorum
Ve sonra dokunarak yeni acýlarýn baðrýna
Kýrlangýç suskunlukla
Zamana doðru gidiþi baþlatýyorum
Aðýr aðýr feragat ettiriyorum kendinden bakýþlarý
Renklerimiz
Ela oluyor sonra
Hangi refahla sabahýn doruðuna kadar
Gidiyorsam
Bir o kadar akþam rüzgarlarýna salýyorum seni
Ve topraðýn üstünde ay renginde
Þiirlerin anlattýðý o güzel savunmalar var þimdi
Sen bilir misin?
Ben bilemiyorum bazen
Herþeyin baþladýðý yerde bir son oluyor
Anlatamýyorum sonra
Hecelerim k/ayýp bir süre daha
Labirent içinde labirent þimdi hayat
Kimi zaman bardaðýn dolu tarafý
Kimi zaman boþ
Elde kalýyor aþk
Sadece aþk
Yaþamdan sayfalara dökülen
-Yoðun, yorgun ama iyi-
Sen
Bazen
Ay ýþýðýyla geceye sus veren bir aþk oluyorsun
Bazense sihirli bir dokunuþ
Ýnsana kendini iyi hissettiren cinsten
Bense
Tenha bir merdivendeyim bazen
Kaðýtlarýmý
Þiirlerimi
Sayfalarýmda anlattýðým o senli satýrlarý
Alýyorum
Biz yoksak
Sokaklarýmýzda koca bir ýssýzlýk kalýyor geriye
Ve çok uzaktan sebeplerle gözyaþlarý kalýyor elimize
Bazen
Birgün geliyor
Anýmsýyoruz bizi
Huzurun yýldýrýmýnda kalbinden ihsan olan þarkýlar duyuyoruz
Güz ýslaðý ayaklarýmýzla, ýssýz sokaklarda geziyoruz
Gelecekten habersiz, geçmiþe tutarsýz
Ve þimdiye kayýtsýz
Kulaklarýmýz hep o þarký makamýnda
Ve dudaklarýmýzda ayrýlýðý hiç hissetmeyen öpüþlerimiz
Sonunda kalýyor ruhumuza
Aþka gidiþ için sebeplerimiz...
05.08.11
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.