kaç mevsim
sensizliðe güneþ biriktirirken
gök seyrediyor
yeryüzü kuraklýðýný
ama/
kendine tanýdýk
sýzýntýlý bir türbülans
kanatladý bahara gözlerini
çünkü sevgi
koparýp attýðý susuz aylarý
sýðdýramýyor mavi koltuklu ruhuna
kendine ihanetidir bu belleðin
ardýmda gezinirken
zakkum ninnisi
düþlerim yaðmalanmýþ
gördün mü
bir buluta yazýlý uçarken
nefes alma vakti
sensizliði döken mevsimdim
hasret tarlalarýnda
eylülü en çok gözyaþlarým sevdi
....