“Yaþama ait bütün hissediþlerin kaynaðý sen isen
anladým ki ben de yaþýyorum ve varým”
her þeyin tek baþýnalýðýný düþündüm gün boyu
örneðin kaldýðým odanýn balkon yüksekliðini aþan harnup aðacý...
iþte o da tek baþýnaydý,
yani fiziki olarak onu tutan yada ona yaslanan
hiçbir þey, hiçbir canlý yoktu…
sadece nereden geldiði ve oraya nasýl tutunduðu
belli olmayan minik bir tül parçasýnýn dýþýnda…
ama tüm bunlar harnup aðacýnýn her yýl yeniden
ne yaprak açmasýna engeldi, ne de meyve vermesine…
Güneþ; olanca kýzgýnlýðýyla ortalýðý yakýp kavururken,
demir parmaklýklara meydan okuyan haným eli çiçeði,
biraz mahzun da olsa, iþte yine açmýþtý çiçeklerini,
yaný baþýndaki zakkum fidesine nazire yapar gibi…
Kendimi düþündüm; neden ve hangi duygudan kaçtýðýmý,
veya hangi duyguya koþtuðumu bilmeden,
birden aðzýmdan bana sarýlýr mýsýn sözcüklerinin dökülüþünü,
ürkek, usulca ama içtenlikle ve en masum duygularla,
hani minik bir kýz çocuðu edasýyla… “yoktun yanýmda”…
hissetmiþtin belki , sarýlamamak seni de acýtýrdý biliyorum,
biliyorum ayný acýlarý ben de duyuyordum çünkü…
sanki bir savaþtý aramýzdaki, ne galibi ne de maðlubu olmayan,
kim bilir belki de otoriteyi elden býrakmamak gibi bir zaaftý bu
ve bildiðin gibi zaaflar insana daima zarar veren takýntýlardandý…
Bizim için de deðiþmemiþti bu kural elbette,
ben aylarca içime kapandým, sanýrým sen de öyle,
bir sabah neden diye sordum kendime, hani medeni insanlardýk,
bu medeniyet dýþý davranýþlarýn anlamý neydi öyleyse …
Sevmek dokunmakmýþ…
Lâf…
Ben sana hiç dokunmadým ki...
Sen de bana…
sadece, evet sadece varlýðýn yetiyordu,
yada var olduðunu bilmek ,
yani öyle zarif, öyle naif ve öyle dobra bir insandýn ki
belki tüm bunlardý vazgeçilmezim oluþunun
temelindeki neden ve beni sana baðlayan…
iþte tüm bu duygularla bir sabah yolum gene senden geçti,
sen, o her zamanki içten tebessümünle karþýladýn beni,
sanki hiçbir þey olmamýþ, hep birlikteymiþiz gibi….
bu sabahta her sabah olduðu üzre, tüm bunlarý düþündüm tek tek…
Yani demem o ki; sonuç olarak hep benimleydin,
aklýmda ve yüreðimde...yolum bu sabah da ilk senden geçti iþte bak…
Yüreðimse hiç geçmedi…
05.08.2011
05.08.2011/Hatice AK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.