Ýþte hayat; dündü daha,
Tanýdýk kimse hatýrlamadý beni,
Dün doðum günümdü yani…
En sevdiklerim bile,
Yani beni, benim kadar,
Sevdiklerini düþündüklerim,
Unuttular…
Gene yaptýn, yapacaðýný…
Bilmemek ne güzeldi oysa,
Geçinip gidiyorduk biz bize,
Her türlü hesaplaþmadan uzak,
Mutlu bile sayýlýrdýk aslýnda…
Gel gör ki, sen yalýnsýn ve yalansýn,
Ýþte gerçek ortada,
Ayak uyduramadým senin oyunlarýna…
Desem ki; haydi unutalým tüm bunlarý,
Aklýmýz da unutsun tüm kýrýlmýþlýklarýmýzý,
Ya yüreðimiz... Yüreðimiz unutabilir mi sence,
Asla…!
Asla deme bence, unutmaz de sadece...
Hatice AK/16.08.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.