Sait Faik'e doğru...

Yetim deðildim artýk, öksüz de.
Kalemimi, kâðýdýmý aldým elime
Birkaç gün önce.
Anlatamadýklarýmý yazdým,
Aðlatamadýklarýmý güldürdüm.
Güldüremediklerimi aðlattým öylece.

Sýralý kavaklarýn arasýndan geçtim.
Tanýdýk bir yerdi görünce.
Gökyüzü aðlayacak dokunursam
Ve kararacak gündüz
Nöbet sýrasýný devralacak gece.

Sokak lambalarýnýn dizildiði
Bir yoldan geçtim.
Yalnýzlýðý oynayan bir park adamýydý gördüðümce.
Sonra…
Bir ilkbahar hikâyesini dinledim öylece.
Bir karpuzcuyla tanýþtým.
Emeðine, yaþama ümidine hayran kaldýðým.
Ah bir de Papaz Efendi’yi tanýdým.
Ýnce tel gibi ince bir çizgide.

Küçük bir köye uðradým.
Bir sonbahar akþamýnda.
Bir demet karanfil eþliðinde.
“Mahalle kahvesi”nde soluðu aldým.
Bir gece.

Sonra öðretmen oldum, genç taze beyinlere.
“Son Kuþlar”hikayesini okudum öðrencilerime.
Bir öðretmendim önce.
Sonra… Sonra sýradan bir insan sadece…

Yürüdüm…
Saðýma dönünce Afrika, solumda Avrupa
Kuzeyimde Asya, Güneyimde Amerika.
Farklý dilden, farklý dinden, farklý ilden.
Ve büyük insanlýk karþýmda.
Kimliksiz, bayraksýz.

Belirsiz bir noktaya kilitlendim görünce.
Haritada.
Ve öyle birini tanýdým ki
Burgaz adada.

Tebessüm dolu, bir o kadar da sýradan.
Ve bir o kadar yalýn bütün insanlýklardan.
“Bir Ýnsaný sevmekle baþlar her þey” diyen.
O adam…
Güzelliklerin tek insaný.
Ýlk okuyana ve ilk okutana.

Bir elimde kalem bir elimde de kâðýt.
Öksüzlüðümü bitirdim bu gece.
Yazdým, delicesine.
Ne bir slâytta koyup resmini izletmek geldi içimden
Ne de en güzel seslerden dinletmek hikâyesini.
Onu hikâyeleri tanýtýr her þeyden önce.

Onu “haritadaki bir nokta ”da tanýdým.
Haksýzlýða tahammülü yoktu, gördüðümce.
Yazmayacaktý… Yazmayacaktým.
O yazmasaydý deli olacaktý
Ben yazmasaydým ayýp.

Þuan ki cümlelerim öncelik bir satýr deðil
Anlýk ve dakik…
Seni bir haritada buldum.
Öylesine yazýyordun, delicesine.

Yazmasaydým ah biliyordum ne olacaktý!
Sait Faik.
Yazmasaydým deli olacaktým belki de…

Sosyal Medyada Paylaşın: