Bu öyküde ne kaybeden oldum, ne de kazanan.. Hep Mavi’ydi zaman, ve hep geceydi.. En çok gece vardý.. Ve mevsimler, onlarý ayrýamadým hiç bir zaman... Kýþ desem yanýyordum, yaz desem donuyordum..
Al iþte bir ters denklem daha.. Sýðdýramýyorum içime olanlarý..
Hesap etsem elimde kalan tek þey, Mavi’ydi.. Gökyüzü desem deðil, Soðuk desem deðil, Gece hiç deðil..
Biriktirdim elimde tüm yaþayamadýklarýmý, yaþatmadýklarýný.. Çýkardým sonra .. Koskocaman bitmeyen bir Gece kaldý elimde..
Gündüz’ü hiç hesaba katmýyorduk bile.. Belli ki gündüzü , güneþi ne kadar sevsem de Gece alýyordu beni koynuna.. Korkularýmdan ona saklanýyor, Ayýplarýmdan yine ona tutunuyordum...
Gündüz olsa biliyordum ki, yok olurduk.. Belki de Aþk Gecede Seni Yaþamanýn Haliydi.. Seni Gece de yaþamak...
Ya da Aþkýn yaþanma Þekliydi Gece... Günah olan herþey Gece Sanki günahlýktan çýkýyordu, Her ayýbý örten gece, günahlarý da örter miydi? Ya da herkes mi böyle biliyor? Hýrsýzlar neden gece hýrsýzlýk yapýyor?
Gece kimse görmez diye.. Hep hesapladým da bir hesaplayamadýðým Gidiþin... Onu hiç anlamadým... O gecelerde hesaplayamadým gidiþini... Gittiðinden beri Sen Bana Yetim..
Ben Sana Öksüz kaldým... Bu yüzden küskünüm Gecelere.. Ayýklayýnca geceleri kalmadýki bana bir þey.. Aþmak istedim dað gibi geceleri...
Bitsin istedim kabuslar.. Gecenin anlamý küçükken sadece hava kararmasýydý bende, Ama þimdi hava kararmasý gece deðil.. Þafak olmayýnca güneþ ýþýðý bile simsiyah gece bana Senin yokluðunda..
Anladým ki þimdi, Gece Sen oluyorsun... Sen gidince Gece kalýyor.. Geceleri ayýklayýnca elimde Baþka hiç bir þey kalmýyor...
Bir zamanlar Senin rahat uyuman için dualar ederken, Þimdi rahat uyuman acý veriyor yüreðime... Kendimle baþ baþayým iþte... Gölge gibi güneþ gelince Sen gidiyorsun...
Nevin Akbulut Sekiz-Kasým-ÝkiBinOn--OnSekizElli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.