elimde Eylül’e benzer aþk
mavi bakýþla sallanýr sarmaþýk olan gece
uykumda tomurcuk yalnýzlýðým
sis aynalarda ezildi çocukluðumun baþý
kokusu yüreðimde siyah
ah... bulut bulut duygular
susuzluktan çatlamýþ dudaklarým
günlerden bir gün
bu neyin nesi
anýlarýn yüzünü seyrettim
sokaða çýktýn sonra
öylesine
maviydi gökyüzü/sonsuzdu
derin gözlerimde
kayboluþu
gülen bir gül’ün keyfinde
aþký soludum sýrtýnda hýrkasý
erkence sabahlara inince akþam
teptim iz bitkinliðimi
görünmeyen gemilerle
giderken
saçlarý sallanýyordu telaþtan düþün
avuçlarýnda günah çiçekleri düþerken
Eylül’e benzeyen aþk oldu
vakitlerime duran masallar
ve oturdu dalgýnlýðýmýn rýhtýmýna þöyle
yüklü türküler can çekiþti
tek bir kuþ
baþýmda havalanan
bilmezdim
susan çýðlýklarýmýn konuþacaðýný
pas tutan baharýn koynunda adým
tutsak sancý
en köklü
ölümlere
uzamadý boyum
ýþýðýn uzanan yoluna
gün eksildi de
gölgem balkonlardan seyretti
kapý aralýðý odalarý
tutuþtu kavgaya aþk
kaldým eksik etekle
yarýnlara