Gölgelerinde hüküm sürerken yalnýzlýðým; Kýnalý daðlar bile, anlamaz bu öyküyü. Yýldýz kadar çok derdim, herkese dargýnlýðým Artýk kimse açmasýn, büründüðüm örtüyü.
Hep gülerdi gözlerim, aðlasa da her þiir; Benden çok daha özgür uçup da giden kuþlar. Saçýmda aðardý gün, bozulmadý bu sihir Çýkmazdý bütün yollar, bitmedi hiç yokuþlar..
Yankýlanýr figâným ’ sadece sevdim’ diye; Hapsederim yüreðe kurban olduðum adý. Ne yaþama izin var, ne de þimdi ölmeye, Kýrýldý ne zamandýr, gecelerin kanadý.
Baþým hayal omuza kaygýsýz yaslanmadý; Söylenen her þarkýya dedim ki yürek sesim.. Sakinleþmedi nabýz bu gönül uslanmadý, Kafeslerde tutuklu artýk yaþam hevesim..
Madem yollar karanlýk, hepsinin sonu dehliz; Gecelere tüneyen hasret güne darýlsýn. Çözülmesin muamma saklansýn muhteþem giz, Kollarým her boþluða, yâr diyerek sarýlsýn..
Bulutlar serin serin, dua serperken ruha; Ay, ýþýðýyla gelir gözyaþýmda yýkanýr.. Tuz basarým yansa da, yârdan kalan cüruha Vazgeçer mi bilmem de, belki bir gün usanýr!
ESRA DEREL
18.07.2011-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
vuslat05 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.