Sen de bir gün Siyah’týn aslýnda, Her renk gibi, her rengin özü gibi. Kaç renge bulandý bu beden, Sana gelene kadar…
Yaðmur yaðýnca yaðmurun rengine büründün, Þeffaflaþtýn… Ýçin göründü O kadar temizdin ki.. Yaðmur bitene kadar…
Akþam sefalarý açarken, Mor’a büründün… En çok bu renkte Sevdim Seni, En çok bu renkte kaldýn gözümün önünde, Sabahtan akþama kadar..
Baþka renkler bu kadar yakýþmadý rengine, Tekleyen bedenimde çýrpýndýlar hep. Kýrk tas su döküldü üzerimden, Rengim çýkana kadar…
Çevirmedi hiçbir rengi bu ten, Her renk biraz daha renk kattý dünyama, Sanki asýrlardýr renksizdim… Mor gelene kadar…
Þimdi onun avuçlarýna döküyorum birer birer tüm renklerimi, Ve gitmeler… Hepsini geride býraktým.. Ýzlerim karýþtý yaðmurun izine… Kirli bir beyaz Pencere den akana kadar..
Mavi ve Pembe kadar ters, Ölüm’le Yaþam kadar, Ölüm soðuk, Ruh ise sýcak… Karýþýmý Mor kadar…
Yüreðim yangýn yeri, yüreðim mosmor, Her renk biraz Sendi… Siyah’a çalanlar hariç.. Þimdi renkler birbirine karýþtý… Tüm renkler Morardý..
Sen’li, Benli, Biraz da Mor’lu bir gece, Birbirine akan renkler Mor’lu mor, Kalpten akan renkler hece hece, Çýplak, yaðmurlu ateþ kor..
Öyle ters olur ki her þey, Ölümüm umarsýzca, kahkaham çýlgýnca… Ve biraz sessizce… Ama Þafak rengi kadar Morca…
Nevin Akbulut Yirmi-Temmuz-ÝkiBinOnBir*16:20
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.