Mavi’ye kanamamýþ bir kavmin çocuðuydum ben, Iþýklarým kaybolduðunda. Gözlerimden düþtüðünde; ýþýklar, Sen yerde can çekiþiyordun.
Önce uzaklýk düþtü gözüme, Sonra Ayrýlýk… Caným’ý acýta acýta gidecektin uzaklara, Peþinden ayrýlýk gelecekti, Sonra da Yalnýzlýk. Sen can çekiþecektin, ben ölecektim.
Seninle büyüyen yüreðim, Sensiz küçülüyor, Bu kadar Ayrý’yken, Ayný olmak niye? Hayatýmýza açtýðýmýz parantezlerin anlamý ne? Nokta’dan sonra….
Asýlý kaldý dudaðýmda; gülüþler, Düþtü düþecek kirpiðimden, Terk-i Diyar Öpüþler, Yenildiðimden beri, payýma düþen hep Sus, Ayaðýmdan saçýma hep kus…
Þimdi haykýrma zamaný geldi, Terkine, Gecelerin yüzü soðuk, karanlýk, olduðunun aksine, Sen her Sevgilinin tersine, Sen gelmeyecektin, Gitmeyecektin..
Bu þiir Güneþ’in þiiri olsun istedim, Olmadý, ………………Ay firarda!....................... Gece Yýldýzlarýn arkasýna Gizlenmiþ gibi karanlýk… Güneþ de batmýþ, doðmuyor artýk, ……………Ve Güneþ……………….. Yüklemleri yüklenip, Özneleri olmayan bir þehre gitti.
Nevin Akbulut OnDokuz-Temmuz-ÝkiBinOnBir*17:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.