kalem sesi kadar tuhaf
avucumdan itelenen gün ýþýklarý
kýsa kollu hüznün alevinde oynaþýrken ruhumun raksý
eflatun bir heceyim ben diyordu kýrmýzý
yetse ah
kavram dönencesinde beliren anlam
gençleþmiþ kýrmýzýlar gibi
boþuna mý bu avuntu
giyinip telaþý
gün yüzlü hiperaktif bulutlardan
suyu yüzüne çarpmak geldi eflatun avuçlarýn
ne de olsa hasreti küldür
alýþýlagelmiþ kelime fosillerinin
sevgili
bilmiyorum hala
gölgemden sana dair ayrýlan ýþýklar
hangi göðe yol aldý güneþin ellerinde
.....