O güne kadar hiç konuþmamýþtý kadýn.
Sadece aðlamakla yetiniyordu.
Gözlerinde sevgisini sürdürme namýna elinden gelen ne varsa yapýyordu.
Göz yaþlarýna sadece hýçkýrýklarýnýn eþlik eden kadýn sonunda dayanamadý. Ve adamla uzun süreden sonra göz göze geldiler.
Adam yine onu suçlarcasýna bakarken, kadýn sevmeyi býrakýn ölürcesine bakýyordu gözlerindeki ’aþk’ dolu ifadeyle.
Peki ya çektikleri ? Onca acý, onca sýzý ne olacaktý?
Adam bunu hiç umursamýyordu.
Adamýn bu vurdum duymaz tavýrlarý her seferinde kadýný vurup öldürüyordu.
Dünyadan baðý kopmuþçasýna savuruyordu.
Kadýn: ’Ne olur, son kez denemeye deðmez mi?’ diye kaçýrdý aðzýndan.
Adam sert bakýþlarla döndüðü kadýna yine o kin dolu gözlerini dikti.
Kim bilir belki de haklýydý kendince .
Gölgesinin üzerinde olduðu kadýna baktý ve : ’Neden?’ dedi.
’Nedeni yok seni seviyorum’ dedi kadýn.
Adam : ’Sen nasýl bir yüzsüzmüþsün ki yeni bir þans demeye dilin varýyor kadýn!’ dedi.
Suçluluk duygusu içindeki kadýn son kez söyleyeceklerini söyledi yeniden incinerek.
Kadýn :
’Ben senin bildiðin kadýnlardan deðilim.’
’Çünkü ben seni erkekçe sevdim !’
Hakan Özalp...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.