Bazen bir ömür, bir uçurum taþýrým içimde
onun orada olduðunu bilmeden hissetmeden
beni ben yapan her þeyin
adýna hayat dediðim serüvenimin kökünde
büyük bir boþluk vardýr bazen…
Onu görüp hissetmem onun orada olduðunu anlamam
hiç olmazsa bir kez güçlü bir duyguyla
keskin bir heyecanla, yakýcý bir istekle dolmasý
ve sonra
boþluðu dolduran duygunun benliðimi býrakýp
içimden çekilmesiyle olur…
Hareketsizliðin içinde
daðýnýk bir yumak gibi kendimle yüz yüze otururum
birbirinden kopuk, birbirinden ayrý renklerde
düþünce kýrpýntýlarý
mahmur bir utangaçlýkla bir görünüp bir kaybolur içimde…
Geride kalan
artýk doldurmak için çýrpýndýðým
bir uçurumdur…