bir mevsim polemiðinde
dolanýrken fýrtýna kýskaçlarý
içindeki sesle çoðalan
hüzün yýldýzýydým
öyle ki
kara bulutlarýn kanatlarý borçtu
esmeye hazýrlanan rüzgarla
gök gürleyince
sýzýlar düþerdi ruhuma
avucumdaki çizikler
parlardý göz daðýmýn yamaçlarýnda
hep boþluk mirasý dolanýrken kollarýma
birden düþerdim vazgeçilmezliðin hatýrýna
bir korku ki yetimliðe ibaret
külde saklanýrdým
günlerim çukur
sonra
þimþeklerin yaðmur sularýnda
dolanýrken sarý inciler
nefesini kokladým sevdiceðim
hepsi seninle doðan yeni bir yaþammýþ
iyi ki býrakýldým yeryüzüne
….