Her þarký ayrýlýðýn senfonisini çalýyor kulaklarýmda, Açýk ve net son söylenen cümleler, Bir "Hoþçaka", bir "Kendine Ýyi Bak" Bir kaç cümleye sýðýyor sanki tüm yaþanýlanlar ve yaþanýlamayanlar, Ben Seni hep en yaþanýlasý olarak gördüm.. Herþey Sen de Yaþanmalý... Seninle Yaþanmalýydý...
Þimdi hangi Sevgiliye emanet edeceksin Yüreðimi? Artýk "Eski Sevgilim’i olacaksýn? Sensizlik bir evin yeni taþýnýp da bomboþ kalmýþ duvarlarý gibi, Ýçinde hiç bir þey olmayan, Bomboþ.. Þimdi bu evde Beni Eþyasýz, Kimsesiz ve Sensiz mi býrakacaksýn?
Son sözlerin kalbimi kesmeyen bir býçaðýn actmasý gibi acýttý, Ama uyuþmadý hiç.. Canlý canlý hissettim acýný.. Canlý canlý yaþýyorum herþeyi.. Þimdi hayallaerin mi dolduracak göðsümün dolmaz boþluðunu?
Oysa Sana nasýl susuyor kelimelerim, Sana acýkýyor.. Gýyabýnda bu aþkýn, bu kelimelerin, Biz/Sizliðin Meçhul Katili olmayalým..
Gözlerimin feri sönmüþ... Hemen Siyah ve parlak göz kalemi, Biraz da allýk ve ruj.. Ýþte bu kadar kolay dýþ görünümümdeki çökmüþlüðü kapatmak, Gözlerimden kimse anlamaz zaten.. Çünkü kimse tanýmýyor ki onlarý...
Neyse eninde sonunda olacaktý bu Veda... Bizimkisi belki de baþlamamasý gereken yerde baþladý, Bitmesi gereken yerde de bitmeyecek deðil ya.. Bedeni iyileþtirmek kolay da ya Ruhumu nasýl iyileþtireceðim?
Giden Ben ama Terk Eden Sen.. Aldatýþýn, kandýrýþýn ucu iltihaplý, pis bir sivilce þimdi.. Sýksam ... Koparsam kalbimi acýtsam biraz... Acýyor zaten ama.. Tamamen çýkarsam yerinden, Hisseder miyim bir daha?
Sayýsýz düþlerimi çöpe atýp gidiyorum, Hayallerimi suya döküp gidiyorum.. Bu defa Ben gidiyorum.. Senin gitmene izin vermeden..