Sular dökülmüþ bahçeme, Damla damla… Yere düþerken adýný koyduðum, Sen gibi Ya da ben gibi aþka bürünmüþ Damla damla geliyor sözcükler Birikiyor tüm sözler kalbime En nüsha noktaya… Diyorum ki damlalarýma; Ben, Evet ben, Hep ben, Ben olmamla kaybettim onu… Ama çok sevmiþtim ikimizi, Yetmez miydi ikimize bu kalp Yetmez miydi kollarým, Yetmez miydi duygularým, Yetmez miydi akþamlar, Yetmez miydi yaþanmamýþ anýlar Dönmeyen yokluða karýþan yýllar… Her ayrýlýðýn sonunda, Bir kez olsun öp beni sevgili Çünkü dudaklarýna býraktýðým ben, Daha çok küçük Ayrýlýðý kaldýracak kadar Aþka doymamýþ, Ne olur, onu almama izin ver…
SEFA ÇELÝKÖRS
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet Kardelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.