suskun çoğalmalar

bencil suskunluðun ölümcül hüzünlerinde yüzüm
yaþým kadar günlere kilitlenen gözlerimin dilini konuþur




anýlarýn gölgesi ceviz sandýklarýna saklanan
baktýkça eskilere düþecek zamandan bir bahar
uzandýkça yalnýzlýðýma uçurumlar
bir varmýþ
bir yokmuþ gibi
sallanacaðým karanlýða
güneþin öldüðü saatlerde sesler
yiyip bitirecekler beni
aynada yüzümü görmeyeceðim
duvarlar simsiyah



sahi rengi neydi duvarlarýmýn



böcek gibi gezinirken bedenimde aþklar
hiç okþanmamýþ yanlarýma kýrmýzý açacak
çýðlýk þiirler
kuru bir yaprak dalýndan koparken
duysun sesimi toprak
baðrýnda çatlayan tohumlarýn sýrrýna bir parça yaðmur
ki su
ilk adýmýný atsýn
karýþarak akýþýna
kaybolayým
düþerken belleðimden bulut
usulca yarýlsýn gök





þimdi
bir ressam yüzümü çizer tarihlere
tarihler kekeler yüreðime yürüyen kuþlarýn geliþine
kent unutur beni rehin býrakýrken içimdekileri
daðda bir çiçeðe



fýrtýnalar kaç mevsimle koþarken
hala koynumda resimleri sabah merhaba’larýnýn
az önceki bulutlarý çoktan unuttum
açtý çiðdemler,güller
karanlýðýn öldüðü günlere söylendi
en yanýk türküler
ekledim tüm gülüþleri kimliðime
gidebilirim her yolculuða
arsýz çocuk gibi



suskunluklarým çoðaldýðýnda
görüþürüz seninle hüzün
gölgemi kullanma yalnýzlýðýna
sen en iyi arkadaþým
suretin yüzümde yansýyan



sakýn
kurþun atma omuzlarýma
ezberimde bütün þiirlerin.





Sosyal Medyada Paylaşın: