Her gün
-Ki o gün, seni dünyaya hediye eden gündür-
Þükredecek adam,
Bir badem çiçeði yüklü
Ýnce dalý,
Dünyaya armaðan ettiði için;
Þükredecek var oluþuna
Durmaksýzýn...
Tebessüm,
Bin yýlýn meskûnu olarak,
Serin ve berrak gecelerin huzurunu
Ve içimin siyahýný yok eden,
Bir tül rüzgârý verir;
Bu badem çiçeði müptelâsý,
Geç zamanlarýn seyyahýna.
Zaman,
Zerresini
Gönlünün pertavsýzý ile devasa kýlar da,
Bana,
Bin defa
Bin kere bin çiçek
Veya mavi ýþýk,
Ya da tüy gül yapraðý
Mesabesinde,
Güzel,
Narin
Ve rana,
Hatta müstesna
Ve leziz,
Ýyi,
Hoþ
Her ne var ise lügatinde Ýnsanýn,
Mükemmelliðe dair;
Hepsi,
Misilli
Bir mutluluk aný olarak zikreder,
Ruhumun bin yýllýk boþluklarýna.
Zaman, her þeyden azade,
Tozpembe
Bir badem çiçeði yapraðý olur,
Bu geç zaman seyyahýna...
Uzun ve boþ çöl yollarýndan sonra,
Bulduðu bademlik vahanýn sen serinliðinde,
Ýçimi;
Bilinmezi bilinire çevirip,
Gül yapraðý vasfýnda,
Sen duygusu ile tahnit et...
Sen zamanlarýnda,
Ölümsüzlük adýna senin olayým,
sen benim olmadýðýn kadar..
Hadi...
Gayriyi kendi sularýnda boðalým.
Kendi sularýmýz olsun
Bir yerlerinde bir vadinin...
Alýp saçlarýný rüzgârýn elinden,
Kendi sularýmýzla yýkayalým;
Kokusu bizde kalsýn diye
Sana ait her þeyin...
Hadi...
Kendi aðaçlarýmýz olsun
Bir yerlerinde bir köyün...
Beþinci iklimi esir edelim
Bahçemize.
Saçlarýnda yýldýzlarýn olduðu bir gecede,
Seni ve beni yok edip,
Biz kýlalým her þeyi.
Hadi...