Güneþ vurdu gözlerime,
Kör vakitti gözlerimin, Göremedim.
Ve Sesin.. Saðýr etti kulaklarýmý,
Dar vakitti, duyamadým.
Aþk hep saðýr dokunuyordu kirpiklerime,
Hissedemedim..
Hicret ederken bir bir umutlar gökyüzüne,
Uçtular, tutamadým.
Ruhumdaki Semazenler durmadan dönüyor,
Ve baþým dönüyor..
Gecelere düþüyor, Yankýlanýþým.
Dünya dönüyor. Gece dönüyor,
Ay dönüyor, ve Güneþ geliyor.
Aþk saðýr oluyor ve kör…
Bir tek Ruh kurtuluyor çýplaklýktan.
Libasýný giyindi Aþk’tan.
Baðrý açýk bir elbise, kor.
Yalýn ayak, haylaz bir Düþ’tü yüreðim,
Ne kadar çocuksuysa yüreðim,
O kadar usluydu Yüreðin.
Þimdi öyle karýþtý ki yürekler birbirine…
Birisi yaðmur, diðeri Güneþ’ti…
Biri üþüse, diðeri donardý.
Gözler hükümsüz vuruldu yüreðe,
Yaðmurun izi durur dudaðýmda…
Arþ-ý âla’nýn sýr kapýlarý aralandý,
Bir ses duyuldu tâ uzaklardan.
Lâ! ..
Aþk lâ….