Birebir kopyasýyým gölgemin.
O da benim gibi karanlýk,
Derin ve de anlamsýz.
Ýkimiz de karanlýðýnda aydýnlýk günleri saklayan bir mizaca sahibiz,
Ýkimiz de vaz geçmiyoruz rengimizden,çizgimizden,
Ýnatçýyýz anlayacaðýn,hem de keçi gibi.
Bahtýmýzda benziyor sonra,
Ýkimizinki de en zifirinden;kara!
Ýkimiz de sürünüyoruz sonra,
O kaldýrým senin bu kaldýrým benim,serseri yansýmalarýyýz.
Duvarlara da týrmandýðýmýz oluyor zaman zaman,
Engin sulara bile dalýyor hülyalarla,ýslak balýklar gibi çýrpýnýyoruz kum taneciklerinde.
Bizi ayrýlýk paklar ya,ne zaman bilinmez.
Parmaklarýmýn ucunda,bakýþlarýmýn yamacýnda dur,
Dost dediðin,yaran dediðin,tam manasýyla sensin,
ister baðla ellerini,ister prangalara vur,
Yine peþindedir,býrakmaz,
Ýnsan gibi deðildir,can yakmaz.
Dinler,taþýr,kaþýr,hiç býkmaz,
Çok benzeriz dedim ya,bir anadan olmayýz.
Ayný süzgeçten geçip,ayný kaba dolmayýz.
Tek farkýmýz var sanýrým,
Ben nurunda kaybolur,karanlýkta doðarým,
Sen ki bir gölgesin,nurda hayat bulursun,
Iþýklar sönerse ruhum,bil sen de kabolursun.
Siyahýn mateminde hislere bürünürüm,
Güneþ söndüðü vakit ufukta görünürüm,
Yar ardýnda sen gibi,durmadan sürünürüm,
Ne çok benzeriz senle,tek sen nefes almazsýn,
Çekip efkarýný içine,rüzgarlara salmazsýn.
Ben nura bahþettim seni,sen onunla bahtiyar,
Onunla paylaþacak,ne çok þeylerin var.
Ben geceye mahkum,prangalý tutsak,
Ne olurdu bir zaman,karanlýkta buluþsak.
Karanlýk dostum,yarenim,gel de doð þu geceye,
Hayat bulsun sözcükler,can ver cümle heceye.
Biz biliriz bizi,biz ki ayný candan doðmayýz,
Biz biliriz bizi,biz,heyhat! ayný kandan olmayýz...
Bu kardeþlik dar-ý kabirde bitecek,
Yalnýz bir yüreðin ruhuna,
Bir gölgenin dostluðu yetecek...
Z.Terzioðlu/8TEMMUZ2011
...