azaldýkça
zamandaki anlam
sarýlýr çýplaklýða suskunluk
yorganýný yýrtarak rüzgarýn
özdeþ olur hislerdeki öncüye
bulaþýr içine
göðsüne iþlenen zamanlar
korkudan kaçsa da yansýmadaki ses
tek tek yerleþir nispetine tanýsýzlýðýn
boþa geçerken yüreðindeki çýðlýk
söküp atar içindeki kesintileri
..
sensin
sessizliðin içinde beni ben yapan kavram
bir umut eþiði aradý gözlerim
suda yarýþan söðütlerin yapraklarýnda
eðilip çoðalan özdeþ zamanlarda
elim titreyerek çizdim
düþlerimdeki seslere merasim olan köpükleri
....