Ben ilk okuldan beri dedemi görürdüm hep köylere gider ellerini öperdim Kimleri sever kimleri sevmezdi dedem bilirdi hep onun hayaliyle yaþardýk Yýllar aylar geçti ben orta okula gidiyordum tam o yýllar dedemi kaybettik Günler azaldý herkes uzaklara gitti ben yine yalnýz kaldým Dedemin hep söylediði söz hala kulaklarýmda çýnlýyor ve hep öyle kalacaktý
Benim caným dedecim sen yanýmýzda olsaydýn dizinin dibinde olurduk ama sen yoksun anladým Yýllar o kadar geçti ki hep seni aradým ama sen yoksun anladým Senin o ak sakkalý ve her gece sabah namaza kalkar allaha dualar okurdun ve ben o duanla uyanýrdým
Ama sen yoksun anladým çünkü sen benim dedemsin Yüzüne bakardým hep aðlardým çünkü sen dedemsin diye Hele o gülüþün hep beni mutlu etmiþti çünkü sen varsýn diye Kimler senin arkandan konuþtu kimler senin arkandan laflar söyledi ben býrakmadým dedem Sen hep bizi sever dizinde hikayeler öyküler söylerdin ama sen yoksun dedem
Yalnýz ve mutsuz bir delikanlý oldum çünkü ben hep yalnýz yaþardým sen yokken Dedecim sen mezarýnda rahat uyu seni çok ama çok seviyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferhat akman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.