Ölüm ufuk çizgisinin ta kendisidir!
Algýmýzýn sýnýrýndan baþka bir þey deðil...
Biz bir insan için yas tutarken, diðerleri seviniyorlar
Onlar, geçemediðimiz hududun diðer ucunda
Bizim özlediðimizi görüyorlar...
(Anonim)
Kýzým...
Nazým...
Bu mevsimde ölünmez!
Bak, bahçenin yeþillendiðini göremeyeceksin
Tabiatýn mutluluðuna karýþýrdýn çimende
Çiçeðin açacak Aðustos ortalarýnda
Sen sulamasan da, sulayamasan da...
Evin kapýsýný açsan!
Gelsen
Sýrtýmda taþýrým yürüyemezsen...
Tâkadýn kalmadý mý?
Ölüm tüm gücünü aldý mý?
Annem...
Sen de gördün mü?
Gökkuþaðý solmuþtu
Üþüyordum...
Bir albatros indi korkularýmýn üstüne
Kanatlarý ile kapattý karanlýðý
Sonra beni aldý
Uzaklara taþýdý yedi denizin üstünden
Dalgalarý duydum anne
Sonra beni ýþýðýn kýyýsýna býraktý
Öylesi yumuþak, sen gibi...
Iþýðýn içine sindim anne, çok huzurlu.
Sizi terk etmedim, çok uzakta deðilim
Olduðunuz yerin bir adým dýþýnda
Çizginin ötesindeyim...
Kýzým...
Nazým...
Öldü dediler
On sekizinde ölür mü melekler?
Ýnanmadým...
Birazdan gelirim dedin ya,
Duyman belki diye zili
Üç gün oldu gideli, kapýyý açýk býraktým.
Tanrý’yla konuþtum dün
Al kolumu, al bacaðýmý
Yetmezse her ikisini
Olmazsa sök kalbimi
Sonra,
Þaka yaptým de sonra
Al geri meleðini...
Sanýrým beni duymadý
Sen dýþardaydýn
Yaðmur yaðdý
Yüreðim yandý...
Annem...
Birtanem...
Geceleri yýldýzlara bak
En güzel yýldýzýn üzerindeyim
Kendi dünyandan beni göresin diye
Sana ýþýk gönderiyorum
Üzülme!
Yýldýzlara bak
Benim artýk bir yýldýzým var.
Üzülme, denize bak
Göreceksin
Dalgalar gelir ve gider
Deniz kalýr
Anne, ben denizim
Anne ben senden gitmedim
Bir adým ötendeyim...
Kýzým...
Nazým...
Dediler ki;
Eðer sevgi yaralarý kapatsaydý
Eðer gözyaþlarý ölüleri uyandýrsaydý
Soðuk topraðý örter miydik üstüne!
Bilmiyorlar annem
Hiç bir ölü unutulmadýkça ölü deðildir!
Ben yaþadýkça, seni düþündükçe
Çiçeðin açacak her Aðustos
Yalnýzca unutulanlar ölür meleðim
Bu gece de uyu
Yarýn yine bahçemde koþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.