Ben Düþ/tüm… Sana bir kere Düþtüm.. Ama Senden defalarca Düþ’tüm.. Gözlerinin karasýnda, Aþk’ýn beyazýný buldum. Kirli Aþk’ýný Beyaz’da buldum.
Alýp gitsek baþýmýzý, kaybolan sokaklarda, Sonra Güneþ’in batýþýný seyretsek, mehtap’ýn koynunda. Gecenin zifiri sarhoþluðunda, Biz içimizde kaybolsak…
Seninle gittiðim her yol bitmez, Her sokak çýkmaz … Olsun…. Çýkmasýn…
…..Yolun Sonu Sen, Yolun sonu yer..(toprak) Soyut bildiðim kavramlar, somutlansa, Somutlar da soyutlaþsa Seninle. Yalnýzlýðým somut ayaklarýna dolanýp, Kaybolsa…
Ben gördüm aslýnda, Kördüm… Yalnýzlýðýmý Sana yüklediðimde, Yitirdiðim inancýmý ve kalbimin kýrýklarýný Gördüm… Kördüm… fark edemedim… Ancak yere düþtüðünde kýrýklarým, Toplamak için eðildiðimde, Yerde olan geleceðimi gördüm.. Geleceðim Yer’di… Son’um… Toprak.. Toprak’dan gelip, topraða gideceðim.
Yandým.. Sen üþüme diye. Yalnýzlýðýmý al, dizlerine ört hadi. Üþüme… Kalbimi kýrarak büyüttüðün oyuncaðým ben. Yan desen yanarým, Üþü dersen, donarým. Yok ol dersen, ölürüm..
(Bir-Temmuz-ÝkiBinOnBir*16:40)
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.