Ben memnundum hayatýmdan ’senden önce’
Zamansýz ayrýlýklarýn yýprattý beni.
Geleceðim bu olmalý demiþtim seni görünce.
Ýnan kimseyi sevmediðim kadar sevdim seni.
Þimdi elimde koskocaman bir ’ah - vah’ var.
Yaný baþýmdaysa beni yýpratan ayrýlýklar.
Yazýk der çevremdekiler benden bahsederken.
Göðsümdeyse yýpranmýþ bir yürek var.
Dik tutmayý öðrettiler hep baþýmý.
Utanma dediler yapmadýðýn þeyden.
Utanýyorum þimdi, eðdiðimden bu yana baþýmý.
Ýnkar etmem seni sevmemdi buna neden !
Dedim ya ayrýlýklarýn hikayesi aslýnda yaþadýðým.
Siyahlý-Beyazlý Türk filmi gibi.
Film olduðu kadar, siyahla beyaz kadar zýt sanki.
Sevdiðim kadar sevilemedim misali.
Kendi suçunu bana buluyorsun þimdilerde.
Unutmam, unutamam son sözlerini.
Beni kendi ellerinle býrakýyorsun demiþtin ya sevgili.
Ayaklarýyla gideni ben ellerimle terbiye edemem ki !
Hakan Özalp...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.