yokluðunda
yorgun hüzünlere uzattýðým ellerim
yüreðimin alacasýnda sanki karanlýk gölge
bir dilek uçur düþlerime
þaþkýn sevgiler üçgeninden
küçük yýldýzlarýn eþikli kapýlarýndan
katýlsýn ruhuma bir nefes
rüzgarlara sarýla sarýla
yürümeyi unutan gölgeler gibi kuþansýn aþk kendi kavgasýný
ölçerek zamaný
ta derinden
ellerini eksik etme
bir anlýk dahi olsa devrilse de sevmelerin harmaný
tut tutabiliyorsan
anlarý avuçlayan barýþlarý
ben ki omzuna yaslanan
arýnmýþ süslerden kopmuþ
gök ve denizin hüzünlü çýðlýðýyým
.....