Aklýnda olsam da olmasam da, Artýk bir anlam ifade etmiyor. Sahte gülüþleri attým üstümden, Ben, “ben” olarak yaþayacaðým sadece. Biliyor musun? Seni unutuyorum. Ne kolyen kaldý, Hatýra olarak, Ne de cüzdanýmda resmin... Senin sevdiðin her þeyden, Vazgeçtim. Ve sana ait olan ne varsa, Sildim, hatýramdan. Bir zamanlar, Dayanýlmaz acýlar yaþattýn bana, Þimdi sen de beni unut, Ve hiç hatýrlama! Bir zamanlar, Birlikte gittiðimiz yerlere, Artýk gitmem. Tesadüfen de olsa, Karþýlaþmayýz.
Ne olur? Arama, sorma sen de... Bundan böyle, Mutluluðu yaþamak istiyorum. Ve seni sevdiðim gibi de, Vazgeçiyorum iþte. Benden artýk pes, Bu kadarmýþ. Seni unutuyorum; Ve hatýrlamayacaðým da artýk! Sen de hatýrlama, Unut beni!
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.