Kýrarsam eðer sizi, Affedin dostlar beni. Bazen böyle, Geçmiþe dalar giderim. Yýlar önce yaþadýklarým, Mazi unutulmuyor.
Ýçime çekerdim ten kokusunu, Sevinçten aðlardým. Kendimden geçmiþtim âdeta; Her þeyim olmuþtu bir zamanlar. Ne zaman adýný duysam, Tuhaf olurum. Yýlar önce yaþananlar, Mazi unutulmuyor.
Hâlbuki bu can, Fedaydý ona. O kadar âþýk olmuþtum ki, Çocuk gibi titrerdi, Ellerim ayaklarým. Benden habersiz, Her þeyim olmuþtu.
Ey sevgili, Çaresiz býraktýn bu gönlümü. Bir sen baþardýn, Canevimden vurmayý. Ýstesem de istemesem de þimdi, Hatýrlýyorum yine seni. Yýlar önce yaþadýklarýmýz, O mazi unutulmuyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.