keskin bakýþlarýnda demir duvarlar mýhlar gözleri gün kanatlarýna evlerin tepelerinde serçeler alýnlarý deðen karanlýða güneþi koyar ölümden evvel mutlaka sabahý görürüm
çocuklarý öpüyorum çýplak tenlerde öyle ufak yürekleri... taþ bahçelerde çiçekler günaydýn gülücükler avuçlarýmda hepiniz birer huzurlu uyku
çivi gibi saplanan tomurcuklarýn keyfinde sürüyorum eteðimi yere uzun kirpiklerin ýslak yangýnlarýný kundaklarken ðöðsüm ararým mutluluðun gizini topraða sýmsýký dokunan ölülerde yüzünü rüzgara dönmekten korkmuyor gölgeler sabahlar türkü doðurduðunda dillenen vapurlara keþke kendimi bulsaydýn hüznün adýmlarýnda uzaklar da yüklenip gitmezdi cepleri dolu þiirleri
olsun göçen her kavganýn ardýndan kent maviyi sýrtlanmakta Mayýs yeþili sokaklarýn düþlerine artýk yaðmur gibi aðlayabilirsin gözümde anne bahar aðrýmaz kara bulutlarda
þimdi nereye gitse ruhun aðzýndan öper serçeler ki yalnýzlýða dikili aðaçlar ve onarýlmýþ akþamlar ðöðe daðýlan köklerimdir benim
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.