Benim doðduðum yaðmurlar baþladý, Baþýboþ hüzün sokaðýnda. Tam mezarlýðýn karþýsýndaki Ahþap evde Güneþ’i olmayan.. Ondandýr þimdi böyle sarýlmam Güneþ’e, Ondandýr bu kadar Sevmem.. Çocukluðumdaki o eski evde Yaðmur damlalarýnýn çatýmýza düþüp, Çýkardýðý Sesler arasýna Belki yapraklar bile hýþýrdardý. Hatta Toprak bile kokardý Bir güzellik yapýp. Sonra uyanýr, Boyum yetiþmediði için, Uzandýðým sandalyeye çýkar, Cama düþen ve dans eden, Yaðmur damlalarýný seyreder, Hayallere dalardým. Tuhaf olan ne çok zaman geçmiþ Ama daha dün gibi her þey.. Þimdi yine yaðmurlar geldi. Ben bu yaðmurlarda doðdum. Belki de Bugün…
Nevin Akbulut
Ýki*Nisan*ÝkiBinOnBir**09:50
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.