Nasýl, nerede, ne zaman geleceði bilinmez Sinsice kollar, insaný ve insanlarý, Ne affý, ne de hoþgörüsü vardýr: Ýyileþmez, amansýz iç sýzlatan yaralardýr.
Böylesin yaralara tuz basanlar hep vardýr; Onlara yürü! Böl – parçala diyenler, Çýkar birliðini muhkem kuranlar, Gözlerimizin önünde vadesiz ölümleri çaðýranlar Bilemediðimiz hangi týlsýmlý güç ile bizi baðlarlar.
Ýnsaným! . güzel insaným, aklýný kullansana! .. Hiç sordun mu bunu kendine, Haykýrdýn mý vadesiz ölümlere karþýtlýðýný? “Ölüm de olsa, vakti zamanýnda onurlusu olsun, Hikmet sahibinin öngördüðü olsun” dedin mi?
Hiç yakýþmadý sana böylesi, hiç yakýþmadý! Vadesiz ölümlere teslimiyet, Derinliðini bilmediðin bulanýk sulara dalmak nedendir? Tam da kainat en güzel giysilere donanmýþken, Hayatýn en güzel günlerini yaþamak varken, Gün ortasýnda böylesine çýrýl - çýplak Vadesiz ölümlerin sonsuz sessizliðinde üryan kalmak Yakýþmadý sana insaným, hiç yakýþmadý…
“KEMAL POLAT 19 Haziran 2011”
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.