AYRILIK VAKTİ

AYRILIK VAKTÝ




Hani o saat vardýr ya, iþte o vakit.
Yaþamayan anlamaz o aný,
Yaþayan ise, hiç ama hiç unutamaz.
Yýllar geçse de, içini sýzlatýr o an.
Veda edersin, gitmek istersin,
Ayaklarýn tutulur, atýlamaz adýmlar.
Titrer dudaklar,
Anlamsýzca mýrýldanýr,
Söylemek ister ama, söyleyemez bir þeyler.
Hüzün kaplar her yanýný.
Yaþ dolar gözlerine.
Saklamak istersin,
Nafile.
Süzülür yanaklarýndan,
Birkaç damla yaþ.
Yürek çarpar, sýðmaz yerine,
Bir an önce gitmek, kurtulmak ister.
Nefes tutulur,
Boðulur gibi olur insan.
Artýk biraz uzaktasýn,
Ýçin yanarak,
Bir kez daha dönüp bakmak gelir içinden.
Sanki, sana kal denmesini bekler gibi,
Göz göze gelmek,
Son bir umutla haykýrmak istersin.
Tüm hayalleri, umutlarý,
Geride býrakmak istemezsin.
Ama yapamazsýn, yoktur cesaretin.
Burkulur için, baþýn döner.
Sendeleyerek yürürsün anlamsýz, anlamsýz.
Her zaman, yaþadýkça o aný,
Duygulanýp anýmsarsýn, dökülen yaþlarý.







Mehmet Macit 19.05.2007


Sosyal Medyada Paylaşın: