Ümit Yolcusu

Uzak kýtalarýn hangi þehrine,
Muhacir ruhunla edersin hicret?

Hak için karýþýrsýn firak nehrine,
Fedakârlýðýna biçilmez ücret.

Bahar bestesinin coþkun ahengine,
Þahlanýr atýn, heybende gurbet.

Yeni bir fecrin tulû rengine,
Sevgi boyandan çalarsýn elbet.

Muhtaç gönüllerin fetih cengine,
Atýlan yiðitsin, mert oðlu mert.

Açarsýn sineni iklimlerin berkine,
Ne buzullar dondurur, ne çöldeki kasvet.

Diðerkâmlýkta rastlanýlmaz dengine,
Gidip de dönmemek, sana özgü halâvet.

Makam, mansýp, mevki ne?
Yüksek mefkûren en büyük servet.

Ümit yolcusu, beni de al terkine!
Hafakanlý nefsim, nihayet alsýn ibret.

Bamtelinden süzülen gül türküne,
Meftun yüreðim, besler muhabbet.

Dirilirken yeniden, çaðlarýn fevkine;
Asr-ý saadet yakýndýr, sabret!

Mesafeler set çekemez þevkine,
Tütse de daüssýla, son menzilin þahadet.

Vuslat için, gem vurursun zevkine,
Firdevs’in saraylarý, seni ediyor davet.

Muhittin Alaca



Sosyal Medyada Paylaşın: