Güneş'imden Vuruldum...

Ne zaman özgür kalýp, uçsam göklere,
Kanatlarýmda vuruluyorum.
Süzülsem bulutlarýn arasýna
Bulutlarýmdan vuruluyorum.

Gecelerde kayýptayým, Beni bulamazsýn.
Yüreðim buz kesti, ýsýtamazsýn.
Isýtmaya çalýþýrsan, Sen de donarsýn.
Ben en çok bulutlarýmdan vuruldum.

Ellerime sakýn dokunma,
Sevdiðim dokundu onlara,
Parmaklarýmda hala izi,
Dokunursan Sen de vurulursun.

Ýki dakika sonrasýný hesap edemedim,
Edebiyata çalýþan kafam, hesaplarýna çalýþmadý.
Kalabalýk arasýnda sahte gülücüklü yüzler,
Gülüþlerimden vuruldum.

En çok Sen de yüzmek istedim,
Mavilerinde kaybolmak.
Hatta belki de yok olmak.
Kulaç attýkça, Denizlerimden vuruldum.

Güneþin belli belirsiz açtýðý bir Gün’den,
Güneþ’in bulutlar arasýndan sýzýp, buruþturduðu yüzünden,
Sen’deki Ben den…
En çok da Güneþ’imden vuruldum.


(OnBeþ-Haziran-ÝkiBinOnBir*14:40)


Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: