Ne Selimsin ne Sultan sen Yavuz sun Ey Yavuz, Kýzýl elma gayende peygamberin kýlavuz.
Kýtalar titrer oldu,nefesinin sesinden, Göçüp gitmedi Hak,gönlünün kafesinden.
Yüreðimde iman,bileðimde kudrettin, Bir baþýna Yavuz,bir tarihi tükettin...
Kasýrgalarla gürle,þimþeklerle parçalan, Adaletin güneþi,bu ne nursuz bir yalan.
Bir tarihi haremin,mahremine gömdüler, Mýzraklarla kovduklarýn,çiçeklerle döndüler.
Neslin mazisini düþmandan sorar oldu, Mektepler,kürsülerin beyaz Türklerle doldu.
Devrimin devirdiði o heybetli çýnarlar, Masal oldu bil Yavuz,unutturdular bize, Atasýný sattý kul,her yer el oldu,her yer put, Gel bir kez daha ne olur,gel de elimizi tut!
Ahmetler,Mehmetlerin hepsi Allah a düþman, Gaziler,þehitlerin hepsi mezarda piþman!
Diril ey ruh,diril dünya hep sana muhtaç, Mazlumlarýn sersefil,müminlerin gönlü aç!
Mizan sensin,hüküm sen,hakim Allah hakem sen, Ne mecburuz,ne muhtaç,dirilsen de bir görsen...
Ey mü’min,titre de kendine gel,sen ki evlad-ý Fatihansýn, Diril çok geç olmadan,þehadetin uyansýn...
Z.T.
15HAZÝRAN2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriya Terzioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.