çözüyorken saçlarýný yaðmur
salýncaklý çocuklar gibi
taþýr gözlerim benliðimi bir umut çizgisi ardýna
yükselerek öperim yeþilin ilk dallarýný
battý batacak sularýn içinde
acemi þaþkýnlýðým
neylersin
ruhumda kilitlenmiþ duraðan çizgilerin
ecelsiz þiirleri var
yazacaðým yaðmura
soluðu mürekkep kokan çýðlýklar gibi
biliyorsun
tükeneli epey oldu
yeþilin acý sessizliði
aþk büyüyen evrenin yansýmasý
bilmem ki nasýl anlatmalý görünmez eþikleri
anla artýk
sen çizgilerden öte bir yerdesin
.....