Býrakýp gideceksen üþümeyi içime
Adýmý geceye yaz, gün yüzü görmeyeyim!
Dokunmazsa ellerin yetim baþlý saçýma
Varsýn tükensin ömrüm, yarýna ermeyeyim!
……. Eksilirse içimden o ýþýyan gözlerin
……. Son yapraðý olurum hem rüzgâr hem güzlerin
Öyle kolay mý sandýn býrakýp da gitmeyi?
Yaþayan bir ölüyü ardýnda býrakarak!
Ýstersen bana býrak ben seçeyim yitmeyi
Kendimce bir yol bulup, ardýn sýra bakarak!
……. Yaþamak ki seninle bir anlam kazanýyor
……. Ömrüm ki yalnýz senle baharla bezeniyor
Sus kaldýðýma bakma; içimdeki yanar dað
Patladý patlayacak, yakacak ortalýðý!
Zaman örümcek gibi dört bir yanýmý að að
Sardýkça diriltiyor o mavi hastalýðý!
……. “Tükenirim!” diyordum, yoksa inanmadýn mý?
……. Ben yandým hasretinle, sen daha yanmadýn mý?
Dile gelse týrnaðým, anlatsa birer birer
Hayat denen yokuþun gözyaþýný ahýný
N’olur terk etme beni! Vurma yaraya hançer
Daha yaþamadýk ki umudun sabahýný!
……. Eyyûb sabrý yok bende! Yaramdayken tüm kurtlar
……. Bir de sen vurma beni, þaha kalkmasýn dertler!
Haziranýmsýn benim, kýþtan sonra ýsýtan
Yürüten adým adým umudun peþi sýra
Hasretimsin yürekte, yüreðinse öz vatan
Haydi, bas baðrýna ki, kapansýn açýk yara!
……. Ömrümün son deminde býrakýp gitme beni
……. Bak diz çöktüm önünde, ne olur itme beni!
Saadet Ün – 10.06.2011