Sen düþtükçe peþime “Hayrola!” dedim durdum
Adýný ezberleten hafýzam karþýsýnda
“Sakýn tuzak olmasýn?..” diye diye kudurdum
Ýflas etti düþüncem, geçmiþin çarþýsýnda…
Sonra baktým dört gözle yürüdüðün her yola
Her bir taþýn altýnda aradým seni bir bir
Kâh melek kâh þeytandýn, giriyorken her kola
Her derde deva idin, kalplereyse birebir…
Allah var! Hak yiyemem, boyun posun yerinde
Kime ne kim olduðun! Yetiyorken hoþ sözün
Üçü beþi bir taraf; biri var ki, derinde
Soyunuyordu aþka, yandýrsýn diye közün…
Þimdi sýra bende mi? Ben miyim son Hürrem’in?
Aðýr gel! Bana sökmez, güme gider niyetin!
Çöküverirse baþa o sarsýlmaz haremin
Kalýrsýn bir baþýna, aðýr olur diyetin…
Bak, sayende kapýma koþup geldi Leylalar(!)
Senden onlara kalan mavi boncuklarýyla...
Etme eyleme, yazýk! Yürek deldi Leylalar
Ellerin de kalp denen yetim çocuklarýyla…
Belli ki kalplerini yandýrmýþsýn ezelden
Ah yüreðimi yaktý, onlarýn bu hâlleri(!)
Ya tut hepsini götür ya çare bul tezelden!
Aþk için feryat figan, aðlatma mor gülleri…
Daha önce de oldu ismime kanca takan
Ya onlar aptaldýlar ya da ben çok ünlüyüm...
Gönlüm de kale gibi, sen olamazsýn yýkan
Ne anlarým aþk meþkten ne ayran gönüllüyüm…
Hele bir bak gözüme! O göz var mý ki bende?
Hiç muhtaç olur muyum iðnene ipliðine!
Cilveye mahal veren tek söz var mý ki bende?
Ucuz mu ki þu gönlüm, düþsün aþk çöplüðüne!
Bilmiyorsan da öðren, belki adam olursun
Sevimli þempanzeler ilgimi çekmez benim
Sen yine de ara dur belki bir yâr bulursun
Ya da git ona yönel(!) gözlerim yakmaz benim...
Beni ortaya atýp nispet yapma kimseye
Sonra vebalim ile inlersin ömrübillah!
Yürü de bir bakayým o týraþlý enseye
Arif isen anlarsýn; De haydi, yallah yallah!..
Saadet Ün-27.05.2011