Gün bile kararýyor Sensizlikten.. Günler Gece’ye dönüyor... Geceler Kara’ya.. Uzaklardaki ýþýklar uzaða..
Oysa hep dönmeni bekledim.. Sen gelecektin ya, Zamanýn bir önemi yoktu.. Sensizlikten döktüðüm Gözyaþlarýnda, Biraz daha Sen oldum..
En sonunda içimde büyüttüm Seni, Küçücük bir çocuk gibi, Yüreðimdeki Aþk’la besledim Seni.. Aþk’a susamýþ gibi...
Yalnýzlýðýma, Sensizliðimi de veriyorum, Gitmiyor.. Kýrýk cam kýrýklarý gibi Kalbim.. Üzerinde yürüyorum.. Batýyor..
Nasýl direneceðim þimdi Sensizliðe? Ömrüm içimdeki çocuðu büyüterek geçti? Ve þimdi Sensizlik? Nasýl acýktýrdý o çocuðu bir bilsen..
Sen baþka’laþtýn.. Ama ben hep ayný’yým.. Bir belirsizlik içinde.. Terkedip gittin... Geri geldiðinde yine býraktýðýn Yerdeydim...
Ýçimdeki yaramaz çocuðu susturamadým iþte.. Kaçamadým Senden.. Sessizce izledim gelmeni.. Ýçimden dualar ettim gitme diye.. Ama biliyorum ki Yine gideceksin.. Yine yetim kalacak bu yürek..
Ýçimde biriktirdiklerimi hiç Kusmayacaðým... Kalacak içimde.. Çünkü kusacak yer bulamýyorum..
Nevin Akbulut OnBir-Mayýs-2011*16:00 Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.