Biz çok külfetlendik sanki, bu yaz yaklaþtýkça aþk’a. Kalemim karanlýktayken, yazýyor seni bir baþka. Dolunay’a bakmýyorum, senden bir baþkasý laçka; Bugün sanki daha sakin, Gecenin Aþk Tutulmasý.
Beni benden çalýyor hep, görgüsüzce satýrlarým. Her bir yazdýðým satýrda, benliðini hatýrlarým. Konusu mühim deðil ki, yetiyor seni sormasý; Beni benden aldýðýnda, Gecenin aþk tutulmasý.
Ah kalemin kumarbazý, ettin artýk beni bak sen. Körkütük bir birikimim, korkum kaybýn ulumasý. Nesil atladýkça dünya, çoðalýyor bak aþk esen; Senle bugün ayrý esti, Gecenin aþk tutulmasý.
Uyukladý sanki Oðuz, bir vardiya nöbetinde. Bu sana son cümlelerim, bir kandilin ertesinde. Iþýk yavaþtan vurmakta, odamýn sen perdesinde; Bana aþký sen yazdýrdý, Gecenin aþk tutulmasý.
Oðuz KARABULUT 04.06.2011 05.36
Sosyal Medyada Paylaşın:
oguzkarabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.