Arkamdan Konuþmuþsun
Sen ki hain bozmasý, yalan nedir bendine?
Arkamdan konuþurken, hiç baktýn mý kendine?
Sarf ettiðin cümleler, zerre uymaz fendine;
Fendini görmeden sen, arkamdan konuþmuþsun.
Nasýl dolaþýr durur, gezersin sokaklarda?
Cehalet ateþiyle, laf yapýp korkaklarla,
Bilmezsin saðý, solu, konuþup yapraklarla;
Kendini bilmeden sen, Arkamdan Konuþmuþsun.
Dilerim güllerin al, kýrmýzýsý eline,
Batsýn yüreðine, dursun akýl yeline.
Sen ki boðulmuþsun, kapýlmýþsýn seline,
Haddini bilmeden sen, Arkamdan Konuþmuþsun.
Her cümleyi örerek, uydurup masallara,
Sonrada dersin elbet, uymam ben korsanlara,
Aklýný görmeyip sen, kandýn hep çakallara,
Sonunu bilmeden sen, Arkamdan Konuþmuþsun.
Diyorsun ki þiir’in, basma düzen bozmasý,
Yazdýðým satýrlar hep, gençliði saptýrmasý,
Senin yaþýn kaç düþün, siman sakal yazmasý,
Yolunu bilmeden sen, Arkamdan Konuþmuþsun.
Hece, hece dokudum, aldýðýn günahýmý.
Senin ki hiçbir sözün, ödeyemez hakkýmý,
Derdime kefil olup, derdimle konuþmuþsun,
Doðruyu bilmeden sen, Arkamdan Konuþmuþsun.
Öfkem varsýn kalbine, varsýn efkârýn olsun.
Elimin ayarýný, en bileniniz bozsun,
Bozamaz harfler beni, Oðuz dað sen ki tozsun,
Körkuyu örmeden sen, Arkamdan Konuþmuþsun.
Þair: Oðuz KARABULUT
16.04.2011
11.59