NEFESLENMEK

tam tam seslerini vuruyor zaman
anmýyorum adýný
söylemiyor dilim
eskisi gibi, yangýnlar çýkartýp
kendi ellerimle
atmýyorum yüreðimi içine


döne döne kendimi sardýðým
hüznün yumaðý, çözüldü artýk
bitti amansýz kederim


melânkolik þarkýlarýn
meczup kahramaný deðilim
kaptýrmýyorum gecemi, uykusuzluðun seline


örse düþtü kalbimi yöneten gözlerin
ellerimin ateþinde dövüldü
hýncýmla savruldu, boðazýmda duran hakikat


eþkâlin kayýp
küllerin
kýyâmet gecemden kalan korkularým
silkeledim geceyi, gün yýrtýðýmdan


adýn, dilimin zikretmeyeceði tek isim
geçti narkozunun etkisi
boþluða savruluþunu kutsuyorum þimdi


hardýn / hardým
söndün / söndüm
geçtim týkanýk, karanlýk yolu
nefeslenebilirim artýk


haydi ver elini kalbim
nihâyet
bozkýrda, tek bir aðaç olmaktan kurtulduk


bak! / beyaz sardunyalar sarmýþ bahçemizi
iyot kokuyor deniz
avazýmýzdaki rüzgârla
týka basa doyuralým yelkenlerimizi
yunuslarla yarýþalým yollarda
doðu batý, kuzey güney
bizim bütün yönler
asi baþýmýzla
nereye istersek, oraya dönecek rotamýz
keyfe keder, varacaðýmýz yer


içimdeki yolda
bir yaz dolanmaya baþladý bile
çýplak ayakla
yuvarlanýp yatmak var yeþilde
çimen lekesini özledi dizlerim


dünün ayak izleri kalsýn yerinde
gözlerimin yeni aksini tanýsýn aynalar
kýsmetse
açýlmadýk bir zaman var önümde
çok þükür
boþaldý karanlýðým, göðüs kafesimden…



Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: